Skansen etnograficzny w Kwiatkówku to dość nowy element w krajobrazie Łęczycy, który zdążył już trwale wpisać się w obraz tych okolic. Położony przy drodze z Łęczycy do Tumu jest wartościowym łącznikiem pomiędzy średniowieczem a czasami współczesnymi.
Skansen powstał w latach 2011-2013, choć myśl o jego stworzeniu pojawiła się pod koniec 2009 roku. Jego koncepcja od początku była ściśle związana z projektem „Tum – perła romańskiego szlaku”. Składa się z kilku zasadniczych części: budynków architektury (domu mieszkalnego – tzw. glinianej chałupy, budynku inwentarskiego z szopą na torf, stodoły, piwnicy ziemnej, studni z żurawiem, gnojownika i ogrodzenia), elementów małej architektury (kapliczki), budynków prezentujących przemysł i rzemiosło wiejskie (wiatrak typu kozłowego, olejarnia, kuźnia) oraz obiektów towarzyszących (budynku administracyjno-ekspozycyjnego, pieca garncarskiego i chlebowego).
Budynki są rekonstrukcjami obiektów budownictwa charakterystycznego dla okolic Łęczycy od 2. połowy XIX po początki XX wieku. Wyjątkiem jest odnowiony, zabytkowy wiatrak z 1820 roku, a także olejarnia z połowy XX wieku, posiadająca dużo starsze elementy i kuźnia z początku XX wieku. Wyposażenie domostwa rekonstruuje typowe wnętrze domu rodziny wiejskiej z końca okresu międzywojennego.
Skansen wzniesiono według współczesnych założeń w zakresie prezentacji kultury ludowej, w tym przypadku Ziemi Łęczyckiej. Dzięki ożywionej działalności w postaci warsztatów, pokazów (w tym z udziałem lokalnych twórców i rzemieślników) czy imprez ludowych jest obiektem „żywym”, pokazującym dawne tradycje życia wiejskiego i pozwalającym zwiedzającym na aktywne uczestnictwo.